بسم الله الرحمن الرحیم
چهار فصل زندگی انسان
در زیر آسمان، برای هر چیز عهدی و برای هر فعالیت، فصلی است.
همچون سالنامه؛ عمر ما نیز چهار فصل دارد و باید از همه ی این فصلها گذشت.
فصل اول، زمان تولد و عهد اتکا و وابستگی به دیگران است. همه ی ما باید این دوران را سپری کنیم، فصلی که برای بقا باید به طور کامل، روی کمک دیگران، به خصوص خانواده ی خود حساب کنیم. باید تعلیم و تربیت ببینیم تا بیاموزیم، در زندگی درست کدام است و غلط کدام و مهم کدام؟ متاسفانه برخی چهل سال از عمرشان گذشته ولی هنوز در فصل اول زندگی اند!
فصل دوم زندگی، عهد و دوره استقلال است، در این دوران به دیگران نیازی نداریم تا به ما چشم اندازی برای زندگی بدهند یا برای بقا کمک مان کنند. در این فصل روی هدف خود متمرکز می شویم.
در این فصل باید بیش از همه، به خدا دلبسته و وابسته باشیم، اما هنوز به کمک دیگران تکیه داریم تا به ما کمک کنند منابعی که به رویای ما رنگ زندگی می بخشد را تامین کنیم.
برخی نیز در همین دوران متوقف میشوند و از مرحله استقلال عبور نمی کنند!
فصل سوم زندگی، فصل وابستگی و اتکای متقابل است. در این مرحله، آنچنان در رویای خود رها می شویم که می توانیم آن را به دیگران هم بدهیم. حالا دیگر می توانیم، چشم انداز خود را به نسل بعدی بسپاریم.
جای بسی تاسف است که بسیاری از آدمها هیچ گاه به این مرحله نمی رسند و چه زندگی حسرت باری!
فصل آخر زندگی، مرگ است، که در آن، زندگی ما، منبع تغذیه ی رویای افرادی از نسل بعدی است. اگر مردم نتوانند میراثی را که از خود به جا گذاشته اید دریافت کنند، وقتی می میرید، واقعا اثربخش زندگی نکرده اید. مردم باید با میوه های چشم اندازی که پشت سر خود بر زمین جا نهاده اید، رشد کنند و به تعالی برسند.
تقریبا بیش از نود درصد آدمها فکر می کنند که نمی میرند و مرگ مال بقیه است و به خاطر همین است که دنیا این همه مشکل دارد و صبح تا شب به جان هم افتاده ایم! و خوش به حال ده درصدی که از هر مرحله زندگی به خوبی بهره و لذت می برند و به زیبایی وارد مرحله و فصل بعدی زندگی می شوند.
نکته کلیدی:
در هر فصلی از زندگی هستید می توانید آغازگر باشید و اشتباهات خود را جبران کنید و در زندگی خود و دیگران تحول ایجاد کنید.
زندگی موسیقی گنجشکهاست / زندگی باغ تماشای خداست